A xeoloxía

Cada vez que escoitamos a palabra xeoloxía o primeiro que nos vén á cabeza son os minerais e as rochas, AS PEDRAS! Qué horror! Qué aburrimento! Pero … tal como di José Sacristán cunha lousa na man que contén un fósil dunha planta na película “Un lugar en el mundo” Las piedras nos hablan, pero hay que conocer su idioma; nos cuentan historias, nos hablan de millones de años. As pedras, en realidade, son os mellores libros de Historia Natural que existen, abarcan 4.000 Ma, e son gratis!

Hai uns científicos tolos que din que os dinosaurios é probable que desapareceran hai 65 Ma polo impacto dun meteorito ou por unha erupción de proporcións descomunais; que os continentes estiveron unidos formado un só en varias ocasións, o último hai 300 Ma, Panxea; que a Terra sufriu – e sufrirá – centos de períodos glaciais e interglaciais; que parte dos terreos que hoxe forman a península Ibérica andiveron de “paseo” polo círculo polar Antártico hai uns 500 Ma; que hai 410 Ma Galicia non existía como tal, o basamento de rocha que daría lugar á súa creación estaba repartido en dous grandes continentes que na época formaban parte da terra: Laurasia, no norte, e Gondwana, no sur, e, no medio, o océano Reico. … Que a vida apareceu hai 3.800 Ma!

A que xa non son tan aburridas as rochas? Teñen miles de millóns de historias que contarnos, tantas como anos ten a Terra, só hai que saber lelas. Coa xeoloxía pódese. Imaxina, razoa, pensa, sinte a historia da Terra e da vida. Síguenos.

martes, 27 de enero de 2015

Aclarando o misterio da orixe da auga da terra

Entre as explicación que a comunidade científica baraxa para a formación da Terra, algunhas asumen que o planeta era seco e inhóspito para a vida hasta que unha boa cantidade de cometas, moi ricos en xeo, cairon na Tierra e depositaron auga na superficie. Tamén se ha proposto que a Terra  formouse con océanos no seu interior, e que  estivo continuamente suministrando auga a  superficie desde entonces. Con esta   última hipótesis, vense aceptando que no manto terrestre contiene algo de auga, pero a súa cantidade foiun misterio ata tiempos recentes. E sobre todo,  faltou o coñecemento de qué mecanismo xeolóxico estivo proporcionando auga a  superficie durante todo este tempo. Un novo estudio está axudando a responder a  intrigante cuestión de se o noso planeta aportou a  superficie a súa propia auga a través de procesos xeolóxicos, ou se polo contrario a auga veu a nos a través de cometas procedentes dos confines do sistema solar. A resposta é probablemente “ambas cousas”, según o equipo de Wendy Panero y Jeff Pigott, da Universidade Estatal de Ohio na cidade estadounidense de Columbus. Estos investigadores estiman que a mesma cantidade de auga que actualmente chea o Océano Pacífico podría estar enterrada agora mesmo nas profundidades do planeta, e que esta auga está sendo reciclada de forma continua a través da zona de transición como resultado da tectónica de placas. A súa máis recente descubrimento é unha vía xeoquímica previamente descoñecida pola cal a Terra pode reter auga no seu interior durante miles de millóns de anos e ao mesmo tempo liberar pequenas cantidades hacia a superficie a través da tectónica de placas, reabastecendo así os nosos océanos desde dentro. De este modo, aínda que  parte da auga dos mares  acabase escurriendo hacia o subsolo mariño, outra parte aflora, mantendo en certa medida un “reciclaxe” da auga.
[Img #24789]

1 comentario:

  1. Interesante. E pensar que a auga do noso corpo puido vir nun cometa! Sen embargo, agora xa din que non, que a auga que temos a trouxeron os asteroides que chocaron contra a Terra (meteoritos). A esta conclusión chegaron despois de analizar a pouca información que enviou a sonda espacial Rosetta, pero indica (ao parecer) que a auga do cometa onde está ten unha proporción en isótopos diferente ao da Terra.

    ResponderEliminar